Γράφει ο κ. Αναστάσιος Ι. Τριπολίτης, Ιατρός και ολίγον… ναυτικός!…
Πολύ έχουν ασχοληθεί τελευταίως τα ΜΜΕ (Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης) με τις θαλάσσιες τραγωδίες, παλιές και καινούργιες. Από τον πνιγμό(;)[1] των 5 (πέντε) ατόμων με το μικρό υποβρύχιο, στους 640 (εξακόσιους σαράντα;) πρόσφυγες που μετέφερε το «δουλεμπορικό», μέχρι τους 1.500 (χίλιους πεντακόσιους) επιβάτες που… πήρε μαζί του κατά τη βύθισή του ο ΤΙΤΑΝΙΚΟΣ. Και τα τρία δυστυχήματα έχουν ένα κοινό, τον υγρό τάφο, έχουν όμως και μεγάλες διαφορές μεταξύ τους!… Αλλά για να γίνω πλέον σαφής, ας τα αναλύσομε ένα-ένα!
Και πάμε στο πρώτο: Μια παρέα ανθρώπων (δεν τους γράφω αργόσχολους, διότι πιθανόν να είχαν δουλέψει σκληρά για να αποκτήσουν τα πλούτη τους), κουβεντιάζοντας (ενώ… έπιναν τον καφέ τους!), σκέφθηκαν (για να μην πλήττουν) να οργανώσουν ένα ταξίδι στο βυθό, με σκοπό να επισκεφθούν και να… εξερευνήσουν το «κουφάρι» του ΤΙΤΑΝΙΚΟΥ. Η ιστορία βέβαια του ΤΙΤΑΝΙΚΟΥ είναι γνωστή στους περισσότερους από εμάς!… Κάποιος είχε σκοπό να πάρει μαζί του και τη γυναίκα του, γκρινιάζοντας όμως ο γιος τους τον κατάφερε και άφησε τη σύζυγό του εκτός και πήγε εκείνος μαζί του (είναι αυτό που λένε οι Τούρκοι το λένε… «κισμέτ»)! Εδώ μπορούμε να γράψομε «αργία μήτηρ πάσης κακίας», ή «το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον» κλπ. κλπ.!…
Για τον ΤΙΤΑΝΙΚΟ δεν θα γράψω κάτι, γιατί ήδη έχουν γραφτεί πολλά κι έτσι η ιστορία του είναι ευρύτατα γνωστή!…
Και πάμε στους 640(;) που χάθηκαν με το σάπιο (στην κυριολεξία) δουλεμπορικό! Ήταν όλοι τους (σχεδόν) από χώρες της Μέσης Ανατολής και βέβαια όλοι καταλαβαίνομε ότι δεν θα ήταν και τόσο ευτυχείς εκεί που ζούσαν κι έτσι αποφάσισαν να φύγουν (να ξενιτευτούν) πουλώντας ό,τι είχαν και δεν είχαν, ασφαλώς σε… εξευτελιστικές τιμές!… Βέβαια, κάποιοι που έμειναν πίσω… «πλούτισαν»… με τη δυστυχία των απεγνωσμένων προσφύγων! Ακούγοντας εγώ για τις 6.000-7.000 δολάρια (ευρώ;) το άτομο ως… ναύλο, σκέπτομαι πόσοι… εκατομμυριούχοι κυκλοφορούν μεταξύ των πεινασμένων συνανθρώπων μας!…
Καθήμενος λοιπόν… χορτασμένος και… ήρεμος, ακούω τον εαυτό μου να με ρωτάει: «Κι εσύ, τι έκανες εσύ για να βελτιώσεις την κατάσταση που επικρατεί; Τι κάνεις… γιατρέ μου για να “φτιάξεις” την περιρρέουσα ατμόσφαιρα;»
Αγαπημένα μου αδέλφια, παιδιά κι εγγόνια!
Όπως ήδη γνωρίζετε είμαι 82 ετών κι έχω κατά καιρούς κατηγορηθεί ότι ανήκω από την άκρα Αριστερά (ΕΑΜ) μέχρι την άκρα Δεξιά (Χούντα)!… Βέβαια, επί ΕΑΜ ήμουν… 3-4 ετών (γεννήθηκα το 1941), τη δε φήμη του χουντικού την απέκτησα διότι στο «ΛΑΪΚΟ» («Βασιλεύς Παύλος» τότε) νοσηλεύσαμε όλη του Χούντα, που βέβαια με τον όρκο του Ιπποκράτη ήταν αδύνατον να αρνηθούμε τη νοσηλεία τους!… Και σας πληροφορώ υπευθύνως ότι και μεταξύ των Χουντικών υπήρχαν και… ΚΥΡΙΟΙ, όπως π.χ. ο αείμνηστος Ν. Μακαρέζος!…
Αγαπητοί και Αγαπητές μου,
Έχω ταξιδέψει σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου, έχω φθάσει μέχρι την Αλάσκα! Καλοί και κακοί, πλούσιοι και φτωχοί, όμορφοι και άσχημοι, μορφωμένοι και αμόρφωτοι, ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΑΝΤΟΥ. Έχω γνωρίσει καλούς Τούρκους, όπως και κακούς Έλληνες. Σε κάποιους συμφέρει να τρωγόμαστε μεταξύ μας για να… πωλούν τα όπλα τους! Άλλοι πιθανώς δεν έχουν τίποτε καλύτερο να κάνουν και… τρώγονται με τα ρούχα τους!…
Εγώ, εδώ που κάθομαι… χορτασμένος, σκέπτομαι πόσοι άνθρωποι πεινάνε και πόσοι χορτασμένοι… πετάμε!…
Αλλά πολύ σας ζάλισα. Σας αφήνω, ευχόμενος ο Θεός να αναπαύσει τις ψυχές όλων αυτών που χάθηκαν!…
Με εκτίμηση,
Αναστάσιος Ι. Τριπολίτης
Ιατρός-Αγγειοχειρουργός
[1] Ήταν πνιγμός, ή τα θύματα «διαλύθηκαν» από τη φοβερή πίεση;
